ศึกษาฤทธิ์ฆ่าเชื้อยีสต์ มาราสซีเซีย (Malassezia pachydermatitis) ของโลชั่นสมุนไพรเคยู (เคยู เนเจอลรัลไมติไซด์, เคยูเฮิร์บฟังกัสไมต์, เคยูเฮิร์บมาลาไซด์, เคยูทองพันชั่ง  เคยูตะไคร้หอม  เคยูตะไคร้แกง เคยูพลูโลชั่น)  โดยวิธีเจือจางโลชั่นเคยู ด้วยอาหารเลี้ยงเชื้อเหลวที่มีเชื้อ (1.9X107  โคโลนีต่อมิลลิลิตร) ในหลอดทดลอง ด้วยปริมาตรเท่ากัน  และเขย่า 10 วินาที แล้วนำไปเพาะบนวุ้นมันฝรั่งผสมน้ำตาล  พบว่าเชื้อไม่ขึ้นทั้งหมด แสดงว่าเคยูโลชั่น มีฤทธิ์ฆ่าเชื้อยีสต์นี้ได้ทั้งหมด และใช้เคยูทองพันชั่ง  เคยูตะไคร้หอม  รักษาโรคผิวหนังสุนัขที่เกิดจากเชื้อนี้ได้ผลดีภายใน 2-5 สัปดาห์

              เชื้อยีสต์ มาราสซีเซีย (Malassezia pachydermatitis) (รูป 1) เป็นเชื้อที่พบได้ในสุนัขปกติ ประมาณ 50% และจะเจริญเพิ่มจำนวนมากในสุนัขที่มีไขมันตัวมาก (เช่นพันธุ์พลูเดิ้ล ชิสุ ปัค โกลเด้น มิเนียเจอร์ปิ้นเชอร์ เป็นต้น) และผิวหนังเปียกชื้น สุนัขที่ไม่ค่อยได้อาบน้ำล้างไขมันตัวให้สะอาดเป็นประจำ หรือสุนัขที่มีปัญหาเรื่องภูมิต้านทานด้วย  เชื้อจะเจริญมากตามบริเวณผิวหนังที่อับชื้น เห็นเป็นรังแคไขมันสีครีมติดผิวหนังและขน ตามด้านในใบหู มุมปาก ใต้คอ ด้านหน้าข้อศอก รักแร้ ด้านหลังข้อหัวเข่า รอบทวาร และด้านบนของฝ่าเท้า (Reberg and Blakemore, 1999; Muse, 2000) ทำให้ผิวหนังสุนัขอักเสบแดง คันตลอดเวลา จึงจำเป็นต้องศึกษาหาสมุนไพรช่วยเช็ดฆ่าเชื้อให้สุนัขที่มีปัญหาดังกล่าว

วัสดุและวิธีการ
                ศึกษาฤทธิ์ฆ่าเชื้อ โดยวิธีเจือจางด้วยอาหารเลี้ยงเชื้อเหลวที่มีเชื้อ (broth-dilution method with test tubes; Isaksson et al., 1991)  ด้วยการผสมเคยูโลชั่นสมุนไพรแต่ละชนิด (เคยู เนเจอลรัลไมติไซด์, เคยูเฮิร์บฟังกัสไมต์, เคยูเฮิร์บมาลาไซด์, เคยูทองพันชั่ง  เคยูตะไคร้หอม  เคยูตะไคร้แกง เคยูพลูโลชั่น)  ความเข้มข้น 3% กับอาหารเลี้ยงเชื้อเหลว (Sabouraud dextrose broth, SDB) ที่มีเชื้อ 1.9X107 โคโลนีต่อมิลลิลิตร ในปริมาตรเท่ากัน   เขย่าและดูดมาเพาะในวุ้น มันฝรั่งผสมน้ำตาล (PDA) รวมเวลาที่เชื้อสัมผัสกับโลชั่นเป็นเวลา 10 วินาที   ทิ้งไว้ในตู้อบ 37OC นาน 7 วัน  การทดสอบของแต่ละโลชั่นทำ 10 ซ้ำ พร้อมทั้งกลุ่มควบคุมใช้น้ำกลั่นผสมกับเชื้อ  ดูบันทึกผลการขึ้นของเชื้อที่ 7 วัน
                การทดลองทางคลีนิก ได้ทดลองใช้ เคยูทองพันชั่งโลชั่น และเคยูตะไคร้หอมโลชั่น กับสุนัขที่ผิวหนังอักเสบเนื่องจากเชื้อนี้และมีเชื้อราฉวยโอกาสร่วมด้วย  โดยใช้ผ้ากรอสชุบโลชั่นเช็ดผิวหนังที่อักเสบแดงและมีรังแค วันละ 1 ครั้ง เป็นเวลา 2-5 สัปดาห์  โดยในสุนัขขนยาวให้ตัดขนสุนัขให้สั้น เพื่อจะได้เช็ดฆ่าเชื้อที่ผิวหนังได้ทั่วถึง พร้อมทั้งอาบน้ำสุนัขด้วยแชมพูให้สะอาดสัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง
ผลการทดลอง

ผลการเพาะเชื้อที่นำมาจากแต่ละหลอดของการให้เชื้อสัมผัสกับโลชั่นเคยูแต่ละชนิดที่มีความเข้มข้นเจือจางลงครึ่งหนึ่ง เป็นเวลานาน 10 วินาทีนั้น ปรากฏว่า เชื้อไม่สามารถขึ้นใหม่ได้ทั้งหมดทุกหลอด (รูป 2 b, c, d, e, f, g, และ h)   ในขณะที่เชื้อจากหลอดกลุ่มควบคุมที่ผสมกับน้ำกลั่นนั้น เชื้อสามารถขึ้นได้เป็นปกติ (รูป 2a)

รูป 2.  ภาพแสดงผลการขึ้นของเชื้อ M. pachydermatitis จาก 10 หลอดของกลุ่มควบคุมที่ผสมเชื้อกับน้ำกลั่น         (รูป 2a) และเชื้อไม่ขึ้นทั้งหมดจาก 10 หลอดของแต่ละเคยูโลชั่นที่ผสมกับเชื้อ  ตามลำดับดังนี้  KU       Natural MiticideÒ , KU herbfungusmiteÒ, KU herbmalacideÒ,  KU TakaikaengÒ, KU TakaihomÒ  ,             KU ThongphanchangÒ และ KU Plu (รูป 2 b-h).

รูป  3  ภาพแสดงผิวหนังใบหูด้านใน ก่อนเช็ดด้วย KU TakaihomÒ lotion ของสุนัขพันธุ์ชิสุ ชื่อ บานบาน ซึ่ง            ผิวหนังแดงและมีแผ่นเชื้อสีครีมติดอยู่ (ภาพบนซ้าย)  และภาพผิวหนังเป็นปกติ หลังจากถูกเช็ดด้วย KU            TakaihomÒ lotion วันละ 1 ครั้ง ติดต่อกัน 2 และ 5 สัปดาห์ (ภาพบนขวา และภาพล่างขวา ตามลำดับ)

รูป 5.  ภาพแสดงผิวหนังใบหูด้านใน ข้างซ้ายและขวา ก่อนเช็ดด้วย KU ThongphanchangÒlotion ของสุนัข           พันธุ์เซ็นเบอร์นาร์ดชื่อ ซูโม่  ซึ่งมีผิวหนังนูนบวมแดงเป็นปื้นและมีแผ่นเชื้อสีครีม ติดอยู่ (ภาพบนซ้าย    และภาพล่างซ้าย ตามลำดับ)  และภาพแสดงผิวหนังใบหู หลังจากถูกเช็ดด้วย KU    ThongphanchangÒlotion วันละ 1 ครั้ง ติดต่อกัน 2 สัปดาห์ ซึ่งผิวหนังเรียบเป็นปกติ (ภาพบนขวา             และภาพล่างขวา ตามลำดับ)