การเพิ่มผลผลิตของอ้อยมีปัจจัยหลายชนิดเข้ามาเกี่ยวข้อง เช่น สภาพแวดล้อม ระบบการจัดการ พันธุ์อ้อย และการระบาดของโรคและแมลงซึ่งนับเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งที่ทำให้ผลผลิตของอ้อยลดลงอย่างมาก ในปัจจุบันโรคใบด่างอ้อยมีสาเหตุมาจากเชื้อไวรัส Sugarcane mosaic virus (SCMV) แพร่ระบาดไปในแหล่งปลูกอ้อยที่สำคัญทั่วทุกภาคของประเทศไทย ในกรณีที่อ้อยถูกทำลายโดยสายพันธุ์เชื้อไวรัสที่รุนแรงหรืออ้อยที่เป็นพันธุ์อ่อนแอต่อเชื้อนี้จะทำให้อ้อยเกิดใบด่าง เตี้ยแคระทำให้ผลผลิตลดลง ดังนั้นการศึกษาความหลากหลายของเชื้อ SCMV ว่าเป็นสายพันธุ์ใดจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการปรับปรุงพันธุ์อ้อย เพื่อการป้องกันกำจัดอย่างมีประสิทธิภาพ จากการศึกษาตัวอย่างอ้อยเป็นโรคใบด่างจากเชื้อ SCMVในเขตภาคกลางของประเทศไทยโดยศึกษาในส่วนของยีนเรพลิเคส (NIb-gene) ซึ่งเป็นยีนที่ไวรัสใช้ในการเพิ่มปริมาณ พบว่ามีความเหมือนกันของลำดับกรดอะมิโน 97-99 เปอร์เซ็นต์ และเมื่อเปรียบเทียบ กับฐานข้อมูลใน GenBank พบว่ามีความคล้ายคลึงกับกลุ่มเชื้อไวรัสใบด่างอ้อยจากประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีนที่ก่อโรคในข้าวโพด ที่ระดับ 89-93 เปอร์เซ็นต์