|
การดูดซึม
การกระจายตัวในเนื้อเยื่อ และการปลอดของยาในเนื้อกุ้งกุลาดำโดยการฉีดยาเข้าทางกล้ามเนื้อและการป้อนทางปาก
ซึ่งอัตราส่วนของยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน และออเมธโธพริม (SDM-OMP) ที่ใช้คือ
5:1
ผลการทดลอง
หลังจากที่ได้ป้อนยาเข้าทางปากแล้ว
ยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน และออเมธโธพริม ความเข้มข้นของยาซัลฟาไดเมทท็อกซินพบมากที่สุดในกล้ามเนื้อ
คือ 6.15มก./กก. ที่ 2.04 ชั่วโมง และความเข้มข้นของยาออเมธโธพริมพบมากที่สุด
คือ 3.7 มก./กก. ที่ 1.0 ชั่วโมง ปริมาณยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน และออเมธโธพริม
ที่ถูกดูดซึมหลังฉีดยา เท่ากับ 81.40% และ 92.40% ตามลำดับ ระดับยาในเนื้อกุ้งจะต่ำกว่า
0.01มก./กก. ภายใน 72 ชั่วโมง สำหรับยาออเมธโธพริม และ 36 วัน สำหรับยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน
หลังจากให้ยา ไป 4 ชั่วโมง อัตราส่วนของยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน และออเมธโธพริมในในเนื้อกุ้งมีค่าเท่ากับ
1.6:1 โดยทำการป้อนยาขนาด 50 มก./กก. สรุปดังตาราง
ตารางแสดงค่าพารามิเตอร์ทางเภสัชจลนศาสตร์จากการศึกษายาซัลฟาไดเมทท็อกซิน
และไตรเมทโธพริม การดูดซึม และระยะปลอดในกุ้งกุลาดำ (Penaeus
monodon) โดยการฉีดยาเข้ากล้ามเนื้อและป้อนยา |
วิจารณ์ผลการทดลอง
จากการทดลองพบว่าอัตราส่วนของยาSDM-OMP
(5:1) ที่ใช้ในการทดลองนี้ ไม่พบว่ายามีอัตราส่วนคงเดิมอาจเนื่องมาจากความสามารถในการดูดซึม
และการขับถ่ายของยาแต่ละชนิดไม่เท่ากัน อัตราการดูดซึมของยา OMP เท่ากับ87%
และตกค้างเป็นเวลา 38 วันในปลา rainbow trout (2) นอกจากนั้นพบว่ายา
SDM ตกค้างในกุ้ง lobster เป็นเวลา 40 วัน ซึ่งพบว่าความแตกต่างของชนิดสัตว์น้ำมีผลต่ออัตราการดูดซึม
และการตกค้างของยาดังกล่าว
|
