ยากลุ่มซัลโฟนาไมด์ได้ถูกใช้รักษาโรคติดเชื้อจากแบคทีเรียในปลา นอกจากนั้นได้มีรายงานการศึกษาเกี่ยวกับยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน และออเมทโธพริม (SDM-OMP) ที่ใช้ในการรักษาโรคติดเชื้อจากแบคทีเรียในกุ้ง(1,2) ซึ่งการศึกษาวิจัยนี้ได้ทำการศึกษาอัตราการดูดซึม และการตกค้างของยาในเนื้อกุ้งกุลาดำโดยการผสมยาลงในอาหารซึ่งอัตราส่วนของยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน และออเมทโธพริม (SDM-OMP) ที่ใช้คือ 5:1

ผลการทดลอง
          ความเข้มข้นของยาพบในชั่วโมงที่ 4 และ 24 ซึ่งความเข้มข้นของยาซัลฟาไดเมทท็อกซินพบในช่วง 0.5-1.46 มก./กก. และ 0.65-2.45 มก./กก. และความเข้มข้นของยาออเมทโธพริมพบในช่วง 0.16-0.88 มก./กก. และ 0.25-2.40 มก./กก. ทำการศึกษาโดยผสมยาลงในอาหาร ซึ่งขนาดยาที่ใช้คือ 30 และ 50 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัว ตามลำดับ ยาซัลฟาไดเมทท็อกซินตกค้างในเนื้อกุ้งที่ระดับต่ำกว่า 0.01 มก./กก. เป็นเวลา 28-35 วันหลังจากหยุดให้ยา และยาออเมทโธพริมตกค้างที่ระดับต่ำกว่า 0.01 มก./กก.เป็นเวลา 72 ชั่วโมง อัตราส่วนของยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน และออเมธโธพริมในขนาดต่ำคือ 2.5:1 และขนาดสูงคือ 1:1 ความเข้มข้นของยาซัลฟาไดเมทท็อกซิน และออเมธโธพริมในช่วง 5 วันที่ทำการศึกษาโดยการให้ยาโดยผสมยาลงในอาหาร สรุปดังตาราง

วิจารณ์ผลการทดลอง
          การศึกษาวิจัยยาคู่ผสมระหว่าง SDM-OMP โดยผสมยาลงในอาหารขนาด 50 มก./กก. พบว่าความเข้มข้นของยาในเนื้อกุ้งกุลาดำตรวจพบในระดับที่สอดคล้องกับรายงานการศึกษาโดยการป้อนยาในขนาดเดียวกัน การเพิ่มขนาดยาไม่ได้เพิ่มการดูดซึมของยาจนถึงระดับที่จะให้ผลในการรักษาโรคได้ (MIC คือ 5 มก./กก.) (3) ระยะหยุดยาที่ควรแนะนำสำหรับยาซัลฟาไดเมทท็อกซินในกุ้งกุลดำไม่ควรน้อยกว่า 35 วัน

กิตติกรรมประกาศ
         งานวิจัยนี้ได้รับทุนสนับสนุนจากสำนักงานมาตรฐานเกษตรและอาหารแห่งชาติ (มกอช.) กระทรวงเกษตรและสหกรณ

เอกสารอ้างอิง
         1. Burka et al. (1997) J vet Pharmacol Therap; 20:333-349
         2. Park et al. (1995) Aquaculture; 130: 113-128.
         3. Mohney et al. (1992) J Aquat Anim Health; 4: 257.