โครงงานนี้เป็นหนึ่งในโครงการการผลิตอากาศยานไร้คนเชิงพาณิชย์ ซึ่งเน้นทางด้านการออกแบบอากาศยาน กระบวนการการสร้างอากาศยาน รวมไปถึงการจัดตั้งโรงงานขนาดเล็ก (ปัจจุบันอยู่ที่ภาควิชาวิศวกรรมการบินและอวกาศ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์) และ กระบวนการผลิตและวัสดุผสม หรือ Composite Material โดยผลงานที่ผ่านมาคือ อากาศยานไร้คนรุ่น KuII จนถึง KuIV Seagull

ปัจจุบันเป้าหมายของการผลิตอากาศยานไร้คนจะเน้นไปเป็นขนาดกลาง (ความยาวปีกตั้งแต่ 3 เมตร ลงมา) มีทั้งแบบเครื่องยนต์ และ แบบมอเตอร์ไฟฟ้า ซึ่งขอดีของอากาศยานแบบปาด้วยมือคือ สามารถขึ้นลงตรงจุดใดก็ได้ มีระยะทำการประมาณ 5-10 กิโลเมตร บินได้นาน 1-2 ชั่วโมง สามารถบรรทุกอุปกรณ์อาทิเช่น กล้อง เซนเซอร์ต่างๆที่ใช้วัดค่าในชั้นบรรยากาศ อาทิเช่น อุณหภูมิ ความชื้น เป็นต้น ซึ่งสามารถนำมาประยุกต์ใช้ได้ในหลายๆด้าน อาทิเช่น ด้าน การถ่ายภาพทางอากาศ ด้านการศึกษาสภาพสิ่งแวดล้อม เป็นต้น ในโครงการนี้ได้นำเสนอการสร้างอากาศยานด้วยวัสดุผสม เช่น ไฟเบอร์กลาส คาร์บอนไฟเบอร์ เป็นต้น ด้วยกระบวนการผลิตพิเศษโดยการใช้ระบบสุญญากาศ หรือ Vacuum Bag ในการผลิต รวมถึงการนำตู้อบไฟเบอร์ หรือ Autoclave มาใช้ด้วย สรุปกระบวนการทั้งหมดของโครงการคือ รวมกระบวนการสร้างและอุปกรณ์ที่ใช้ในการผลิตทั้งหมด ได้ถูกพัฒนาและสร้างขึ้นโดยคณะผู้วิจัย ซึ่งเป็นฝีมือคนไทยทั้งหมด ดังนั้น การผลิตโครงสร้างอากาศยานให้ได้ความแข็งแรงที่ต้องการและน้ำหนักเบา ทนทานนั้น สามารถนำไปประยุกต์เข้ากับอุตสาหกรรมอื่นๆได้เป็นอย่างมาก อาทิเช่น อุตสาหกรรมเฟอร์นิเจอร์ ผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ หรือ ประดับยนต์ เป็นต้น

ในกระบวนการผลิตประกอบไปด้วย การสร้างชิ้นงานด้วยโมล และ ไฟเบอร์กลาส และ ผ่านวิธีดูดเรซิ่นด้วยระบบสุญญากาศ และ นำไปอบในเตา Autoclave ด้วยความร้อน 80-85 C เป็นเวลา 12 ชั่วโมง

ขนาดของอากาศยานไร้คนแบบยุทธวิธี Tactical Very-close-range over the hill surveillance and reconnaissance, Border and Coastal Surveillance , Anti-terrorism surveillance Hand launched Fully autonomous flight Real time continuous video and telemetry Electric drive GPS positioning (Future Develop) Man packed system Easy and quick field operation Wing span : 2.4 m Total length 2.2 m Take off weight : 3 kg Payload : Color CCD Camera Command and control portable tactical computer

ภาพอากาศยานไร้คนแบบร่อนด้วยมือในต่างประเทศ

          อากาศยานไร้คนต้องสามารถบินได้อัตโนมัติ ทางผู้วิจัยได้ประกอบชุดควบคุมแบบอัตโนมัติ เข้ากับอากาศยาน ซึ่งมีสถานีควบคุมอากาศยานด้วยระบบคอมพิวเตอร์ สามารถควบคุมได้ในระยะไกลประมาณ 10 กิโลเมตรขึ้นไป ดังนั้น อากาศยานไร้คนจึงมีประโยชน์อย่างมากในการใช้งานแทนอากาศยานขนาดใหญ่ ในเรื่องของค่าใช้จ่าย การสูญเสียจากอุบัติเหตุ และ สามารถใช้งานแทนคนในเหตุการณ์ที่มีความอันตรายและความเสี่ยงได้